Project Description

Ik hoor al heel lang geen mensen.
Soms het gejammer van een jakhals in de nacht.
Geen mensen.
Soms schreeuw ik naar beneden en luister dan naar hoe het geluid verliest van de stilte.
Zo gaat dat altijd.
Waarom?
Daar heb ik wel vaak naar gevraagd.
Naar waarom.
Maar dan won de stilte van mijn geluid en zo heb ik dat geaccepteerd.
Ik heb me niet staande kunnen houden tussen die dingen dus ik heb me erbij neergelegd.
En zo ben ik één van hen geworden.
Eén van die dingen.
Eén van jullie.
Of heb ik ingezien dat ik dat altijd al ben geweest?
Hoor je hoe ik geluid maak en zoals elke andere keer weer verlies van de stilte?